Αγκαλιάζοντας τη Μοναξιά: Σκέψεις από την Όχθη του Ποταμού

Η Επιμένουσα Ασθένεια

Αγκαλιάζοντας τη Μοναξιά | Περιορισμένοι στο σπίτι λόγω μιας επίμονης ιογενούς λοίμωξης, η τρίτη εβδομάδα έφτασε με μικρή βελτίωση. Η λοίμωξη επέμενε, συνοδευόμενη από βήχα, συριγμό και άγρυπνες νύχτες. Οι καθημερινές μας δραστηριότητες ήταν περιορισμένες, με την κολύμβηση εκτός προγράμματος και μόνο σύντομους, τοπικούς περιπάτους κατά μήκος του ποταμού νωρίς το πρωί. Αυτές οι μοναχικές βόλτες ήταν χωρίς άλλους περιπατητές ή σκυλιά, συνοδευόμενες μόνο από το κελάηδημα των πουλιών και την περιστασιακή θέα ενός ερωδιού που ψάρευε, ελπίζοντας για μια ματιά του αλκυόνα. Η όχθη του ποταμού, φρεσκοκομμένη μετά το “No Mow May”, αποκάλυπτε μακριά χόρτα που είχαν αφεθεί να ξανασπείρουν για την επόμενη χρονιά, παρέχοντας καταφύγιο για τις μέλισσες και τις πεταλούδες. Ωστόσο, το καταστροφικό είδος Ιμαλαϊκής Βαλσαμίνης συνέχισε την ανεξέλεγκτη ανάπτυξή του, προορισμένο να προχωρήσει κατά μήκος της όχθης του ποταμού.

Βρίσκοντας Γαλήνη στη Μοναξιά

Οι πρωινές βόλτες πρόσφεραν χρόνο για σκέψεις. Τρεις εβδομάδες μετά τις διακοπές, όλα έμοιαζαν πάλι φυσιολογικά. Οι φωτογραφίες από τις διακοπές είχαν ταξινομηθεί, με τις ανεπιθύμητες να έχουν απορριφθεί, και ένα άλμπουμ φωτογραφιών είχε παραγγελθεί, το οποίο θα φτάσει την επόμενη εβδομάδα. Ανυπομονούσαμε να προσθέσουμε την Κωνσταντινούπολη στη συλλογή μας από αναμνήσεις διακοπών.

Αβέβαια Σχέδια για τον Σεπτέμβριο

Ο προγραμματισμός για τον Σεπτέμβριο παρέμεινε αβέβαιος, εξαρτώμενος από την κυκλοφορία των ποδοσφαιρικών προγραμμάτων στα μέσα Ιουνίου. Μόλις γίνουν γνωστές οι ημερομηνίες, θα μπορούσαμε να καθορίσουμε αν ταιριάζει ένα ταξίδι στις ημερομηνίες μας. Αν και όχι για έναν ολόκληρο μήνα, μια εβδομάδα ή δέκα ημέρες φαίνονταν εφικτές. Σκεφτήκαμε να χρησιμοποιήσουμε τα κουπόνια της Tesco για μια διάβαση, αλλά χωρίς καθορισμένες ημερομηνίες, η κράτηση ήταν ριψοκίνδυνη. Η εύρεση κατάλληλης διαμονής αποδείχθηκε δύσκολη. Τα ξενοδοχεία, αν και βολικά για σύντομες διαμονές, δεν ήταν ιδανικά για εκτεταμένες περιόδους. Η ενοικίαση ενός σπιτιού για μισή εβδομάδα φαινόταν απίθανη, καθώς οι ιδιοκτήτες προτιμούσαν συνήθως μεγαλύτερες κρατήσεις. Ένα bed and breakfast ή ένα auberge φαινόταν πιο βιώσιμο, επιτρέποντας μερικές ημέρες σε ένα μέρος πριν προχωρήσουμε. Η προετοιμασία των επόμενων σχεδίων μας περιμένει.

Εβδομάδα Τέσσερα: Λαρυγγίτιδα και Δυσκολίες στον Προγραμματισμό

Η τέταρτη εβδομάδα έφερε λαρυγγίτιδα, καθιστώντας την επικοινωνία δύσκολη. Παρά αυτό, επέμεινα στις βόλτες κατά μήκος του ποταμού και στον προγραμματισμό του ταξιδιού μας. Ένα παλιό, αναποδογυρισμένο σκάφος τράβηξε την προσοχή μου, πιθανώς να είχε σπάσει και να παρασυρθεί κατάντη, τώρα αναπαυόμενο κοντά σε πέτρινες προστατευτικές κατασκευές της όχθης του ποταμού. Καθώς ξεκίνησα μια πορεία αντιβιοτικών, οι σκέψεις στράφηκαν σε πιθανούς προορισμούς όπως το Σεντ Μαλό. Έχοντας εξερευνήσει μεγάλο μέρος της Γαλλίας με το αυτοκινούμενο, η παραμονή σε ένα μέρος για μια εβδομάδα φαινόταν ανιαρή. Οι καθημερινές γεύσεις έξω και οι καφέδες στο λιμάνι θα γίνονταν γρήγορα βαρετοί. Ο χάρτης εξετάστηκε ξανά, αναζητώντας τρόπους για να γεμίσουμε μια εβδομάδα σε ένα μέρος, μόνο για να επιστρέψουμε στον αρχικό προγραμματισμό.

Εβδομάδα Πέντε: Δεύτερη Πορεία Αντιβιοτικών

Η πέμπτη εβδομάδα σηματοδότησε τη δεύτερη πορεία αντιβιοτικών και τις ίδιες παλιές βόλτες. Οι κήποι τώρα έμοιαζαν με μέσα καλοκαιριού, με τα τριαντάφυλλα να μαραίνονται και τα άνθη του κλήματος να έχουν φύγει για τη σεζόν. Τα θερινά φυτά ανθισμένα, δημιουργώντας κανονισμένες εκθέσεις που θύμιζαν τη δεκαετία του ’60. Μια νέα τάση τράβηξε την προσοχή μου – διακοσμήσεις θυρών όλο το χρόνο. Κάποτε περιορισμένες σε χριστουγεννιάτικα στεφάνια για τάφους ή γιορτές, τα εποχιακά στεφάνια, τόσο πραγματικά όσο και τεχνητά, τώρα κοσμούν τις πόρτες. Αυτά τα θερινά στεφάνια προσέθεσαν μια πινελιά ομορφιάς σε μια κατά τα άλλα μονοτονική βόλτα στο χωριό.

Σκέψεις στην Όχθη του Ποταμού

Κατά τη διάρκεια μιας ακόμα βόλτας στην όχθη του ποταμού, οι σκέψεις μου στράφηκαν σε μια λαοτική παροιμία: “Όταν το νερό ανεβαίνει, τα ψάρια τρώνε τα μυρμήγκια· όταν το νερό πέφτει, τα μυρμήγκια τρώνε τα ψάρια.” Αυτή η κυκλική σοφία αντηχούσε την ιδέα ότι ό,τι γίνεται, έρχεται πίσω, προσφέροντας μια συγκινητική σκέψη σε μια περίοδο μοναξιάς και ασθένειας.

Διαβάστε περισσότερα: Πρωινή Πλούσια Περιήγηση στην Αντβέρπεν