Αδειάζοντας το Μυαλό: Σκέψεις σε Φθινοπωρινούς Περιπάτους και Παλές Αναμνήσεις

Ένας Ήσυχος Περίπατος με Άδειο Μυαλό

Φθινοπωρινός περίπατος και αναστοχασμός | Ο Shunryu Suzuki, μια αγαπημένη μου φιγούρα στη φιλοσοφία της Ανατολής, πάντα προσφέρει σοφία που αγγίζει βαθιά την ψυχή μου. Το σημερινό του απόφθεγμα με συγκίνησε ιδιαίτερα: «Αν το μυαλό σου είναι άδειο, είναι έτοιμο για τα πάντα. Είναι ανοιχτό σε οτιδήποτε.» Μια απλή αλήθεια που υπενθυμίζει ότι κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να μάθουμε κάτι νέο, να δούμε τον κόσμο διαφορετικά ή να αγκαλιάσουμε νέες ιδέες. Το να διατηρήσουμε το μυαλό μας ανοιχτό είναι, βέβαια, πιο δύσκολο καθώς οι μέρες μικραίνουν και ο φθινοπωρινός καιρός γίνεται πιο απρόβλεπτος.

Το φθινόπωρο ήταν πάντα μια εποχή γεμάτη αντιθέσεις. Μια μέρα ο ήλιος μπορεί να λάμπει σαν να πλησιάζει η άνοιξη, αλλά ο ψυχρός άνεμος υπενθυμίζει ότι ο χειμώνας είναι κοντά. Την επόμενη, οι καταρρακτώδεις βροχές πλημμυρίζουν τους δρόμους και απομονώνουν το χωριό μας. Οι άμυνες πάντα αντέχουν—μέχρι τώρα τουλάχιστον—αλλά οι δρόμοι κλείνουν τακτικά και οι παρακάμψεις γίνονται ο κανόνας. Πρόσφατα, δύο ίντσες χιονιού έφεραν τα πάντα σε αδιέξοδο. Οι νέοι δεν οδηγούσαν, τα λεωφορεία σταμάτησαν, και εμείς, οι παλαιότεροι, απορούσαμε πώς τόσο λίγο χιόνι μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο χάος.

Ωστόσο, υπάρχει και η φωτεινή πλευρά. Καθώς πλησιάζει η μικρότερη μέρα του χρόνου, η υπόσχεση για μεγαλύτερες μέρες και περισσότερο φως δεν φαίνεται πλέον μακρινή.

Η Γοητεία του Φθινοπώρου στο Χωριό

Η εκκλησία του χωριού μας διατηρεί πάντα την παράδοση, στολισμένη για τη γιορτή της συγκομιδής. Τα φθινοπωρινά λουλούδια και τα φρούτα διακοσμούν τον χώρο σε ζεστές αποχρώσεις του κόκκινου, του χρυσού και του πορτοκαλί, δημιουργώντας μια εικόνα γεμάτη απλότητα και ομορφιά.

Στις ξηρές μέρες, όταν οι πλημμύρες υποχωρούν, απολαμβάνω τους περιπάτους μου κατά μήκος του ποταμού. Το τοπίο έχει πια γυμνωθεί, με τα δέντρα να στέκονται σκελετωμένα ενάντια στον γκρίζο ουρανό. Οι αλκυόνες έχουν φύγει για τη σεζόν και μια σιωπή έχει πέσει στην ύπαιθρο. Οι μονοπάτια, που κάποτε γέμιζαν λουλούδια, τώρα περιμένουν υπομονετικά την άνοιξη.

Ο σημερινός περίπατος ήταν μοναχικός. Δεν συνάντησα ούτε περιπατητές ούτε ποδηλάτες—ήμουν εντελώς μόνος. Όμως αυτή η ηρεμία μου έδωσε την ευκαιρία να αδειάσω το μυαλό μου και να αφεθώ στο “τώρα”.

Αναμνήσεις από τη Suzy: Τα Πρώτα Βήματα στο Κάμπινγκ

Φυσικά, ένα “άδειο μυαλό” δεν παραμένει για πολύ έτσι. Καθώς περπατούσα, οι σκέψεις μου με γύρισαν 13 χρόνια πίσω, όταν πήρα μερική σύνταξη και αρχίσαμε να ονειρευόμαστε τις πρώτες μας περιπέτειες με το αυτοκινούμενο. Θυμήθηκα τα Σαββατοκύριακα που περνούσαμε ψάχνοντας τη σωστή επιλογή, τις επισκέψεις μας σε εκθέσεις τροχόσπιτων, και τελικά, την αγορά της Suzy.

Οι μνήμες ήρθαν έντονες: η χαρά της προετοιμασίας, η απόλαυση των πρώτων ταξιδιών, αλλά και τα μικρά λάθη μας—το geotagging, η δορυφορική τηλεόραση, και οι ράμπες ευθυγράμμισης που δεν χρησιμοποιήσαμε ποτέ. Εκ των υστέρων, είναι εύκολο να κρίνουμε. Ίσως αν είχαμε ξοδέψει περισσότερα από την αρχή, να είχαμε αποφύγει πολλά προβλήματα. Παρόλα αυτά, η εμπειρία μας έμαθε πολλά και γέμισε τη ζωή μας με περιπέτεια.

Ένα Σχέδιο για το Μέλλον

Όταν έφτασα στο σπίτι, ο περίπατός μου είχε κλείσει τον κύκλο του—τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Οι αναμνήσεις μου είχαν γεμίσει την ώρα με σκέψεις για το παρελθόν, αλλά και ιδέες για το μέλλον.

Ο Sion, στο μεταξύ, ήταν απορροφημένος στα δικά του σχέδια. Είχε εμπνευστεί από μια συζήτηση με τον καλύτερό του φίλο και ετοίμαζε ένα πεζοπορικό τουριστικό πρόγραμμα για το Wrexham. Η νέα διαδρομή με τα murals είχε ήδη πυροδοτήσει το ενδιαφέρον του, και τον βρήκα βυθισμένο σε βιβλία και διαδικτυακές έρευνες.

Ενώ εγώ αναπολούσα τις αναμνήσεις μας, εκείνος κοιτούσε μπροστά—αποδεικνύοντας, ίσως, ότι ένα ανοιχτό μυαλό μπορεί πάντα να μας οδηγήσει σε κάτι όμορφο, είτε πρόκειται για το παρελθόν είτε για το μέλλον.

Σκέψεις για το Τέλος

Το φθινόπωρο, με όλες τις δυσκολίες και την ομορφιά του, είναι μια εποχή για αναστοχασμό και ευγνωμοσύνη. Όπως μας διδάσκει ο Suzuki, με ένα ανοιχτό μυαλό μπορούμε να ανακαλύψουμε νέα μονοπάτια, να δούμε παλιά πράγματα με φρέσκια ματιά και να είμαστε έτοιμοι για οτιδήποτε φέρει η ζωή.

Ακόμα και στις ήσυχες μέρες, ακόμα και στη μοναξιά, υπάρχει πάντα κάτι που περιμένει να το ανακαλύψουμε. Με αυτήν τη σκέψη, παίρνω μια ανάσα και ετοιμάζομαι να κάνω το επόμενο βήμα—ανοιχτός, περίεργος και έτοιμος για το αύριο.

Read More:- Μια Ημέρα γεμάτη Ιστορία στην Αίγυπτο