Πρωί στην Καμονίκ
Ξυπνήσαμε σε έναν όμορφο πρωινό στην Καμονίκ. Τα σχέδιά μας περιλάμβαναν πρωινό, επίσκεψη στο σχολείο παραπετάσματος και πλύσιμο ρούχων για τη Σάντι. Έτσι, μετά από ένα υπέροχο πρωινό, αναζητήσαμε το καθαριστήριο. Το πρώτο που βρήκαμε επέτρεπε μόνο την παράδοση των ρούχων για να επιστρέψουμε αργότερα την ημέρα, ενώ αυτοί θα έκαναν το πλύσιμο. Τελικά βρήκαμε ένα άλλο. Παρόλο που τα περισσότερα πλυντήρια ήταν χαλασμένα, η Σάντι κατάφερε να βρει ένα που λειτουργούσε και ξεκίνησε το πλύσιμο, ενώ εγώ πήγα να επικοινωνήσω με το σχολείο. Ταξιδιωτικό Ημερολόγιο: Ταξίδι στο Kamonik και το Stress
Παραπετάσματος στην Καμονίκ
Χαρούμενοι, μάθαμε ότι το παραπετάσμα θα πραγματοποιηθεί. Έτσι, ξεκινήσαμε για το τελεφερίκ για να συναντήσω τον πιλότο μου. Οι ουρές για να ανέβουμε στο τελεφερίκ ήταν απίστευτα μακριές, αλλά καταφέραμε να περάσουμε στην μπροστινή γραμμή. Αφού αποβιβαστήκαμε στην κορυφή του βουνού, περπατήσαμε λίγο προς τα κάτω και ετοιμάσαμε το αλεξίσφαιρο κοντά στο χείλος ενός γκρεμού.
Η πτήση
Ο Κέβιν, ο πιλότος μου, με ενημέρωσε για τα απαραίτητα και με δέσαν στον ζώνη μου. Ήμασταν έτοιμοι, οπότε μετά από τον διπλό έλεγχο ότι είμαι δεμένος μαζί του, κάναμε μερικά βήματα προς τα εμπρός και το κάλυμμα φούσκωσε. Στη συνέχεια, τρέξαμε από την άκρη του γκρεμού και πετάξαμε. Ήταν απίστευτο, βρισκόμασταν 3000 πόδια πάνω από τον κοιλάδα της Καμονίκ. Οι θέατα ήταν απίστευτα και η πτήση ήταν πολύ μικρή.
Μετά την προσγείωση
Μετά την προσγείωση, συνάντησα τη Σάντι, τον Τζον και την Νταϊάν, αποχαιρέτησα τον πιλότο μου και πήγαμε για φαγητό, το οποίο ήταν πολύ καλό, εκτός από την Νταϊάν. Παρήγγειλε ένα λουκάνικο, αλλά αυτό που έφεραν δεν μοιάζει με κανένα λουκάνικο που έχω δει ποτέ. Ήταν ακατάλληλο για κατανάλωση.
Το Ταξίδι προς τη Στρέζα
Αφού τελείωσαμε το γεύμα, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο για το ταξίδι μας προς τη Στρέζα. Λίγο μετά την αναχώρηση από την Καμονίκ, φτάσαμε στον υπόγειο σήραγγα του Μον Μπλάν, που διαπραγματεύεται απευθείας μέσα από το βουνό με την Ιταλία στην άλλη πλευρά. Το διόδιο για να εισέλθουμε ήταν 55 ευρώ, και οδηγήσαμε για 15 λεπτά πριν βγούμε από τη σήραγγα. Το τοπίο στην άλλη πλευρά ήταν εντυπωσιακό, καθώς διασχίζαμε το δυτικό τμήμα των Άλπεων. Διασχίσαμε συνολικά 32 σήραγγες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Άφιξη στη Στρέζα
Στη Στρέζα, διαπιστώσαμε ότι το GPS δεν αναγνώριζε τη διεύθυνση του ξενοδοχείου μας. Μετά από τρεις περιπλανήσεις από ένα άκρο στο άλλο της πόλης, σταμάτησα σε ένα ξενοδοχείο για να ζητήσω κατευθύνσεις. Αμέσως με υποδέχθηκε ένας άνδρας με στολή που άνοιξε την πόρτα μου και μας καλωσόρισε στο ξενοδοχείο. Αυτός ο τόπος ήταν εντυπωσιακός, πρέπει να ήταν ένα 10 αστέρων ξενοδοχείο. Είπα στον άνδρα ότι δεν θα έμενα, απλώς ήθελα πληροφορίες. Πήγα στον χώρο υποδοχής και με υποδέχθηκαν τρεις όμορφες νεαρές κυρίες. Έκαναν αναζήτηση στο διαδίκτυο για το ξενοδοχείο και μου έδωσαν οδηγίες για το πώς να φτάσω εκεί. Όταν έφυγα, μου είπαν να επιστρέψω και να πιω κρασί και να δειπνήσω. Ήθελα να τους πω ότι θα έκανα ακριβώς αυτό, μόλις κερδίσω το Powerball.
Το Ξενοδοχείο στη Στρέζα
Τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το οποίο ήταν ωραίο, αλλά όχι σαν αυτό που μόλις είχα αφήσει. Καθίσαμε στο δωμάτιό μας, πήγαμε για ένα ποτήρι κρασί και στη συνέχεια βγήκαμε για δείπνο, σε ένα εστιατόριο που προτάθηκε από τον Αλεξ, τον συνεργάτη μας στο ξενοδοχείο. Πράγματι, ήταν ο ταξινομημένος μας, ο υπάλληλος στο γραφείο, και ο μπάρμαν, όλα σε ηλικία 19 ετών. Πολύ ευγενικός νεαρός και εξαιρετικά ικανός.
Η Διαδρομή προς το Εστιατόριο
Η διαδρομή προς το εστιατόριο ήταν όπως πάντα. Ο δρόμος ήταν στενός και γεμάτος στροφές καθώς ανηφορίζαμε στο βουνό. Ακριβώς όταν νομίζαμε ότι χάθηκαμε, είδαμε ένα πινακίδα για το εστιατόριο που μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε. Τελικά φτάσαμε εκεί, και το πάρκινγκ ήταν η συνήθης πρόκληση.
Το Δείπνο
Το φαγητό και το κρασί ήταν εξαιρετικά. Η θέα θα ήταν επίσης υπέροχη, αλλά ήταν βροχή. Είναι αστείο το διαφορά στο μέγεθος των μερίδων από τη Γαλλία στην Ιταλία. Στη Γαλλία, οι μερίδες είναι επαρκείς αλλά μικρές. Εδώ, είχαμε δυσκολία να τελειώσουμε την Caesar σαλάτα μας, πόσο μάλλον το κυρίως πιάτο.
Η επιστροφή – Ταξιδιωτικό Ημερολόγιο
Αφού άφησα το εστιατόριο, συνδέσαμε το ξενοδοχείο μας στο GPS χρησιμοποιώντας μόνο το όνομα του ξενοδοχείου, και το αποδέχτηκε. Έτσι, ξεκινήσαμε στην έντονη βροχή κατά μήκος των πιο στενών δρόμων που έχω δει ποτέ. Σε ένα σημείο, έπρεπε να περάσουμε ανάμεσα από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και έναν πέτρινο τοίχο. Υπήρχε κυριολεκτικά 1 ίντσα ανάμεσα σε εμάς και στον τοίχο, και λιγότερο από αυτό για το αυτοκίνητο. Μετά από αυτό, άρχισα να ανεβαίνω, και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτός δεν ήταν ο δρόμος που είχαμε έρθει. Δεν υπήρχε τρόπος να γυρίσουμε, οπότε συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε, με τη βροχή να χτυπάει στο παρμπρίζ.
Συνοψίζοντας, τελικά φτάσαμε στο ξενοδοχείο, αλλά όχι πριν οι τρεις επιβάτες μου δαγκώσουν όλα τα νύχια τους. Η ορατότητα ήταν περίπου 5 πόδια σε μεγάλο μέρος του δρόμου, με συνεχείς κοφτές στροφές.
Όταν φτάσαμε πίσω, απλώς κοιμηθήκαμε, με το blog να περιμένει μέχρι το πρωί.
Ξέχασα να αναφέρω ότι η Στρέζα βρίσκεται στη λίμνη Μαγιόρε και είναι πολύ όμορφη.
Για περισσότερες περιπέτειες και ταξίδια, παρακολουθήστε το επόμενο ταξιδιωτικό ημερολόγιο.
Διαβάστε περισσότερα: Ταξιδιωτικό Ημερολόγιο : Ταξίδι προς το Tilbury και Άφιξη
